KAYBOLAN DEĞERLERİ YAZDI. BÜYÜLEDİ

Maltepe Küçükyalı Rezan Has Anadolu Lisesi’nde eğitim gören Selin Çelik, “Kaybolan Değerler” adlı kompozisyonla herkesi büyüledi.

Lise öğrencisi 15 yaşındaki Selin Çelik, Dil ve Anlatım dersinde kaybolan komşuluk ilişkileriyle, yitip giden İstanbul’u kalem aldığı “Kaybolan Değerler” isimli kompozisyonla göz doldurdu. Doğduğundan bu yana Maltepe’nin Gülsuyu Mahallesi’nde oturan Çelik, kompozisyonuna eski İstanbul’un güzelliklerini, yaşadığı mahallenin zengin kültürünü ve çocukların sokak oyunlarını da yansıtınca, öğretmenlerinin dikkatini çekti. Kompozisyonu, Maltepe Belediyesi sosyal medya hesabından paylaşılan Çelik, bir anda ilgi odağı oldu.

“KAYBOLAN DEĞERLERİ ANLATTIM”

Yazdığı kompozisyonla ilgili konuşan Çelik, “Dil ve Anlatım dersinde öğretmenim Rengül Ekşi, mahallemizi anlatan bir kompozisyon ödevi verince, ben de ‘Kaybolan Değerler’ başlıklı kompozisyonumu kaleme aldım. Yazım beğenilince Maltepe Belediyesi ile de paylaşmak istedim ve onlar da beni kırmayarak, kompozisyonumu sosyal medya sayfalarında paylaştılar. İçimden geldiği gibi, mahallemde görmüş olduğum, sıcak kültürü; bunun yanı sıra kaybolan değerleri yazdım” dedi. Okul Müdürü Yılmaz Polatdemir ile Türk Dili ve Edebiyatı Öğretmeni Rengül Ekşi de, öğrencilerinin başarılarından gurur duyduklarını belirterek, ilçenin ve çürümeye yüz tutan değerlerimizin bu kompozisyonla çok güzel tasvir edildiğini ifade ettiler.

İŞTE O YAZI 

“Kaybolan Değerler”

İlk önce bahçelerin üzerine beton döktüler, sonra pencereleri ve balkonları küçülttüler. O kadar küçülttüler ki insanları dört duvar arasına esir ettiler. İnsanların gördükleri tek şey beton oldu, kokladıkları tek şey duman. Böyle bir şehre Mega şehir adı verdiler. Benim mahallem bu şehirdeki nadir gökkuşaklarından biridir.

Mahallem yokuşlarla doludur ama yokuşları pek yormaz sizi. Çünkü yukarı çıktıkça adalar ve deniz daha güzel gözükür. Mahallenin sokaklarında korna seslerinden çok, çocuk sesleri duyulur. Rahatlıkla gülümseyebilirsiniz o çocuklara. Karşılık vereceklerdir. Çünkü benim mahalledeki çocuklar bilgisayardan çok insan görürler. Okuldan eve dönerken yaptığım kısa yürüyüşlerde bile birçok insanla muhabbet ederim. Çünkü aynı binada yaşayıp daha birbirlerini tanımayan komşuların aksine bizim mahallede herkes birbirini tanır. Yazın da kışın da dolu dolu olur sokakları mahallemin. Kışın yağan karlar yolları tıkar. Otomobiller yerlerini çocuklara bırakır. Havuçtan burunları ve kömürden gözleriyle kış gecelerine bekçilik eder çocukların yaptığı kardan adamlar. Yazın en bunaltıcı sıcaklarda ise buldukları gölgelerde toplanan komşuların samimi konuşmalarıyla yankılanır sokaklar.

Değişen her şeye rağmen aynı kalır bazı şeyler Gülsuyu’nda. İnsanlar bu değerlere alıştıkları, kaybetmek istemedikleri veya sıkı sıkı tutundukları için mi bilemem. Ama şunu söyleyebilirim ki burayı farklı kılan da, Gülsuyu’nu Gülsuyu yapan da bu değerlerdir.”